pic1

Εικόνα 1

Η κλείδα είναι ένα μακρύ οστούν με σχήμα “S” που συνδέει την άρθρωση του ώμου με το στέρνο και κατ’επέκταση τον θώρακα. Κατά την κίνησή της ακολουθεί την κίνηση της ωμικής ζώνης και περιστρέφεται με άξονα μετωπιαίο προς τα εμπρός και πίσω.

Τα κατάγματα της κλείδας αποτελούν τη συχνότερη κάκωση – μαζί με το εξάρθρημα του ώμου – του άνω μέρους του σώματος αθλητών του δίκυκλου αθλητισμού, μοτοσυκλέτα πίστας, Moto cross, ποδήλατο πίστας και πλαγιάς (εικ. 1). Αποτελούν δε το 3-5% του συνολικού ποσοστού των καταγμάτων. Συμβαίνουν μετά από πτώση και πρόσκρουση στο έδαφος, κυρίως με το άνω άκρο προτεταμένο. Χωρίζοναι σε 3 κατηγορίες ανάλογα με το σημείο στο οποίο έχουν σπάσει.

 

 

Το εξωτερικό άκρο της κλείδας – αυτό που βρίκεται προς τη πλευρά του ώμου – σπάει σε ποσοστό 12-28%, το κεντρικό τμήμα σε ποσοστό 69-85% και το εσωτερικό – αυτό που βρίσκεται δίπλα στο στέρνο – σε ποσοστό 3-6% (εικ.2). Η διάγνωση είναι αρκετά εύκολη, αφού τις περισσότερες φορές εκτός από τον τοπικό πόνο και την δυσκολίες στις κινήσεις του τραυματισμένου άκρου, υπάρχει και η χαρακτηριστική προπέτεια (εξόγκωμα) πάνω στο σημείο της κλείδας όπου υπάρχει το κάταγμα. Η απλή ακτινογραφία είναι αρκετή για να επιβεβαιώσει τη διάγνωση (εικ. 3).
FRACTURE CLASSIFICATIONSpic3
Εικόνα 2Εικόνα 3
Η αντιμετώπιση αυτού του είδους των καταγμάτων είναι σε μεγάλο βαθμό συντηρητική με ανάρτηση του άκρου και τοποθέτηση ειδικού «8-ειδούς» επιδέσμου, ο οποίος συγκρατεί το κάταγμα σε σχετικά αναταγμένη θέση (εικ. 4). Σε περιπτώσεις παρεκτομισμένων καταγμάτων η χειρουργική θεραπεία έχει θέση. Επίσης, σε περιπτώσεις αθλητών στους οποίους κρίνεται απαραίτητη η ταχύτερη επάνοδος στις αγωνιστικές υποχρεώσεις, προτείνεται η χειρουργική θεραπεία.
Αφού αναταχθεί το κάταγμα, συγκρατούνται τα δύο τμήματα μεταξύ τους με ειδική πλάκα τιτανίου που έχει το σχήμα της κλείδας και βίδες «αυτοκλειδούμενες», προσφέροντας στον ασθενή τη μέγιστη ασφάλεια και σταθερότητα (εικ. 5).
pic4pic5
Εικόνα 4Εικόνα 5
Τα πλεονεκτήματα έναντι της συντηρητικής αντιμετώπισης είναι η σωστότερη (ανατομική) ανάταξη του κατάγματος, η κατά πολύ μικρότερη πιθανότητα δημιουργίας ψευδάρθρωσης και φυσικά η άμεση κινητοποίηση του άκρου σε σχέση με την υποχρεωτική ακινητοποίηση για περίπου τρεις εβδομάδες με τον «8-ειδή» επίδεσμο. Σαν μειονέκτημα πρέπει να αναφέρουμε την ανάγκη δύο χειρουργικών επεμβάσεων μία για τη τοποθέτηση και μία για την αφαίρεση των υλικών.Ο χρόνος επανένταξης στις αθλητικές δραστηριότητες όπως προαναφέραμε είναι στους 2-3 μήνες στη συντηρητική αντιμετώπιση ενώ στη χειρουργική είναι άμεσα μετεγχειρητικά και ανάλογα με τη συμπεριφορά του τραύματος στον κάθε ασθενή.