Όποια από τις δύο ονομασίες και αν διαλέξουμε, είναι σίγουρα περισσότερο τρομακτική από την ίδια την πάθηση.
“Νόσος” Osgood- Schlatter: Δεν πρόκειται ακριβώς για νόσο, αλλά περισσότερο για σύνδρομο υπέρχρησης. Κύριο χαρακτηριστικό είναι ο πόνος μερικά εκατοστά κάτω από την επιγονατίδα στην περιοχή όπου καταλήγει ο επιγονατιδικός τένοντας στη κνήμη (κνημιαία απόφυση).
Η πάθηση είναι συχνότερη σε νεαρούς αθλητές 9-15 ετών, με αναλογία αγόρια/κορίτσια 3:1 και προσβάλει μέχρι και 1 στους 5 εφήβους αθλούμενους. Το αίτιο έχει να κάνει με τη μη ολοκλήρωση της σκελετικής ωρίμανσης των νεαρών. Λόγω των επαναλαμβανόμενων καταπονήσεων στη περιοχή, (επανα- λαμβανόμενες συσπάσεις του τετρακεφάλου μυός) ο επιγονατιδικός τένοντας ερεθίζεται στο σημείο όπου καταφύεται στη κνήμη με αποτέλεσμα ο/η αθλητής/τρια να βλέπει την περιοχή να είναι περισσότερο διογκωμένη απ’ότι στο άλλο γόνατο και να είναι πολύ επώδυνη ακόμη και κατά την απλή ψηλάφηση.
Η κλινική εξέταση είναι αρκετή για την διάγνωση της πάθησης και συνήθως δεν χρειάζεται απεικονιστικός έλεγχος (ακτινογραφία), παρά μόνο σε περίπτωση ανάγκης διαφορικής διάγνωσης. Στο μεγαλύτερο ποσοστό της η πάθηση αυτοιάται με την ολοκλήρωση της σκελετικής ανάπτυξης. Η θεραπεία περιλαμβάνει:
- Απoχή από κάθε δραστηριότητα κατά τη οξεία φάση ή ελλάτωση των δραστηριοτήτων κατά τη διάρκεια όπου τα συμπτώματα είναι πιο ήπια
- Παγοθεραπεία στη πάσχουσα περιοχή 2-4 φορές την ημέρα
- ΜΣΑΦ, κυρίως Ibuprofen ή Acetaminophen