Η χρονική στιγμή, το «timing» της συνδεσμοπλαστικής του προσθίου χιαστού αποτελούσε και αποτελεί ένα σημαντικό θέμα.
Από το 1991 όταν ο Shelbourne δημοσίευσε το περιβόητο άρθρο για την εμφάνιση αρθροίνωσης (η μετεγχειρητική ή μετατραυματική ανάπτυξη ουλώδους ιστού με αποτέλεσμα την απώλεια κίνησης κάμψης και έκτασης) μετά από πρώιμη συνδεσμοπλαστική (σε λιγότερο από 3 εβδομάδες) όλοι οι χειρουργοί ήταν επιφυλακτικοί σχετικά με το θέμα του χρόνου της επέμβασης, πρώιμη ή καθυστερημένη.
Το 1993 δημοσιεύθηκε από τον Wasilewski άρθρο που επιβεβαίωνε τις απόψεις του Shelbourne περί ανάγκης καθυστέρησης της χειρουργικής επέμβασης για τουλάχιστον 21 ημέρες. Από τότε δημοσιεύθηκαν και άλλες εργασίες οι οποίες δεν κατάφεραν να ξεκαθαρίσουν πλήρως το θέμα.
Το 2005 ο Bottoni στην εργασία του «Anterior cruciate ligament reconstructions in active duty military personnel», η οποία βραβεύτηκε με το O’Donoghue Sports Injury Research Award” κατά τη διάρκεια του ετήσιου συμποσίου της “American Orthopaedic Society for Sports Medicine”, υποστηρίζει ότι μπορούμε να επιτύχουμε άριστα κλινικά αποτελέσματα μετά από συνδεσμοπλαστική ΑΜΕΣΑ μετά από τον τραυματισμό του ασθενούς.
Παρά την παραπάνω δημοσίευση, ο Dr. Shelbourne επιμένει ότι το «πρώιμο χειρουργείο μπορεί να εφαρμοστεί με ασφάλεια στους περισσότερους ασθενείς αλλά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την ανάκτηση του πλήρους εύρους κίνησης». Συμφωνούμε με την άποψη ότι τελικά «αυτό που πρέπει να έχουν υπ’ όψη τους οι χειρουργοί είναι όχι ο χρόνος του χειρουργείου, αλλά η κατάσταση στην οποία βρίσκεται το σκέλος (Shelbourne et al., 1991)» «Σκοπός της προεγχειρητικής φυσικοθεραπείας είναι η ανάκτηση του πλήρους εύρους κίνησης, η εξάλειψη του οιδήματος και η επανάκτηση του πλήρους ελέγχου του γόνατος. Οι παράμετροι αυτοί μπορούν να επιτευχθούν σε χρόνο μικρότερο από 3 εβδομάδες – γεγονός που κάνει το ποσοστό αρθροΐνωσης να μην ξεπερνά το 1%’’ (Wasilewski et al., 1993).
Ο Έλληνας Ορθοπαιδικός Στέργιος Παπαστεργίου και η ομάδα του αναφέρει σε άρθρο στο KSSTA ότι η διενέργεια συνδεσμοπλαστικής σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 3 μηνών από την κάκωση μειώνει κατά πολύ τις πιθανότητες δευτερογενούς ρήξης των μηνίσκων.
Συμπερασματικά λοιπόν θεωρούμε ότι η απόφαση για τον χρόνο του χειρουργείου πρέπει να λαμβάνεται μετά από καλή κλινική εξέταση του τραυματισμένου σκέλους, άμεση συνεργασία με τον φυσικοθεραπευτή αλλά και εξήγηση στον ασθενή για τα οφέλη της πρώιμης επέμβασης.
